ಸುಭಾಷಿತ - ೩೫



ಪ್ರಿಯೋ ಭವತಿ ದಾನೇನ ಪ್ರಿಯವಾದೇನ ಚಾಪರಃ।ಮಂತ್ರತಂತ್ರಬಲೇನಾನ್ಯೋ ಯಃ ಪ್ರಿಯಃ ಪ್ರಿಯ ಏವ ಸಃ।।


ಪದಚ್ಛೇದ:

 ಪ್ರಿಯಃ ಭವತಿ ದಾನೇನ ಪ್ರಿಯವಾದೇನ ಚ ಅಪರಃ।   ಮಂತ್ರತಂತ್ರಬಲೇನ ಅನ್ಯಃ ಯಃ ಪ್ರಿಯಃ ಪ್ರಿಯಃ ಏವ ಸಃ॥


ಅನ್ವಯಾರ್ಥ:

 ದಾನೇನ(ಕೊಡುವುದರಿಂದ)
 ಪ್ರಿಯಃ ಭವತಿ(ಪ್ರಿಯನಾಗುತ್ತಾನೆ)
 ಅಪರಃ(ಮತ್ತೊಬ್ಬ)
 ಪ್ರಿಯವಾದೇನ(ನಲ್ಮಾತುಗಳನ್ನು ಆಡುವುದರಿಂದ)
 (ಪ್ರಿಯಃ ಭವತಿ - ಪ್ರಿಯನಾಗುತ್ತಾನೆ) ಮಂತ್ರತಂತ್ರಬಲೇನ(ಮಂತ್ರ ಉಪಾಯಾದಿಗಳ ಬಲದಿಂದ) ಅನ್ಯಃ(ಬೇರೊಬ್ಬ)
 (ಪ್ರಿಯಃ ಭವತಿ - ಪ್ರಿಯನಾಗುತ್ತಾನೆ)
 ಯಃ(ಯಾವನು)
 ಪ್ರಿಯಃ(ಪ್ರಿಯನೋ)
 ಸಃ (ಅವನು)
 ಪ್ರಿಯಃ ಏವ (ಪ್ರಿಯನೇ).



 ಭಾವಾರ್ಥ:


 ನೈಜಪ್ರೀತಿ ಎನ್ನುವುದು ಕೊಡು ಕೊಳ್ಳುವ ವಸ್ತು ಅಲ್ಲ. ಅದು ಅಂತರಾಳದ ಭಾವ. ಅದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಕಾರ್ಯಕಾರಣದಿಂದ ಉಂಟಾಗುವ ಶತ್ರುಮಿತ್ರಉದಾಸೀನಭಾವಗಳು ಸ್ಥಾಯೀ ಅಲ್ಲ. ಕಾರಣ ನಿವಾರಣೆ ಆದಾಗ ಆ ಭಾವವೂ ಇಲ್ಲವಾಗುತ್ತದೆ. ಏನನ್ನೋ ಕೊಡುವುದರಿಂದ ಕೆಲವರು ಪ್ರಿಯರಾಗಬಹುದು. ಪ್ರೀತಿಯ ಮಾತಿನಿಂದ ಕೆಲವರು ಪ್ರೀತಿ ಗಳಿಸಿಯಾರು. ವಶೀಕರಣಾದಿ ಮಂತ್ರತಂತ್ರಗಳಿಂದಲೂ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಪ್ರೀತಿ ಗಳಿಸಬಹುದು. ಆದರೆ ಅವು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಉಳಿಯಬೇಕಾದರೆ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಕೊಡುತ್ತಾ ಪ್ರಿಯವಾದ ಮಾತು ಆಡುತ್ತಾರೆ ಅಥವಾ ವಶೀಕರಣ ಮಾಡುತ್ತಾ ಇರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಕಂದನಿಗೆ ಅಮ್ಮನಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಕಂದನಲ್ಲಿ ಉದಿಸಿದ ಪ್ರೀತಿ ಅದು ನಿಷ್ಕಾರಣ ನಿಷ್ಕಲಂಕ. ಅಮ್ಮ ಏನೋ ಕೊಡುತ್ತಾಳೆಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಬರುವ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲ ಅದು. ಹೊಡೆದರೂ ಬೈದರೂ ಅದು ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಅಮ್ಮನನ್ನೇ. ಆ ರೀತಿಯ ಹೃದಯದ ಅಂತರಾಳದ ಪ್ರೀತಿಯ ನಿಜವಾದ ಪ್ರೀತಿ.